زندگی دختر جوانی است بنام يلدا که بنا به خواست پدرخوانده خود به صورت شش ماه با پسر پدر خوانده اش(شهاب) ازدواج میکند تا بنا به دلايلي مانند دو تا همخونه در کنار هم زندگی کنند و درمقابل ثروت پدر به صورت نصف نصف بینشون تقسیم بشه. این دو زندگی خود را درکنار هم آغاز میکنند و در اين داستان شخصيت شهاب خيلي مغرور و كم كم يلدا عاشق شهاب ميشود….
برخی از عناوین شماره چهاردهم مجله الکترونیکی دانش: پزشکی: شناخت سلولهای بنیادی و نقش آن در درمان سرطان پزشکی: قرص از نوع دیجیتالی!!! نجوم: مریخ نورد کنجکاوی با موفقیت بر روی مریخ نشست نجوم: طلوع سه بعدی زمین تکنولوژی: اسپیکر بلوتوثی ضد آب تکنولوژی: ساخت کیف خورشیدی برای تصفیه آب اخبار داخلی: ایجاد پنج آزمایشگاه ملی در دانشگاه آزاد طبیعت: از استیک زنده تا ماهی نا بینا نوت بوک و تبلت: ۷۰ درصد بازار تبلت چین در اختیار آی پد نوت بوک و تبلت: آغاز فروش تبلت سرفیس آی تی: دردسر جدید فیس بوک آی تی: افزایش قیمت نفت توسط توییتر پرونده ویژه: بررسی فناوری های المپیک ۲۰۱۲ لندن امنیت: ۷ آنتی ویروس برتر برای ویندوز ۸ سخت افزار: مانیتور ۲۷ اینچی جدید AOC معرفی سایت: معرفی و مصاحبه اختصاصی وبسایت ایران گراند بازی: قهرمان تازه وارد؟؟؟ بازی: پرندگان خشمگین ….. شما هم؟؟؟؟؟ فناوری دیجیتال: گاو صندوق دیجیتال فناوری دیجیتال: انتقال اطلاعات از فلش به فلش موبایل: اچ تی سی ۵۰ درصد از سهام بیتز را پس داد موبایل: احتمال معرفی گلگسی نوت ۲ در ۲۵ مردادماه موبایل: عرضه تلفن هوشمند فیس بوک با همکاری اچ تی سی تا سال ۲۰۱۳ سرگرمی: تصویر برجسته (استریوگرام) سرگرمی: تصویر مفهومی
وَبا بیماری است که از طریق آب توسط باکتری ویبریو کلرا ایجاد می‌شود. این بیماری در گذشته در ایران به نام مرگامرگی خوانده می‌شده‌است. این باکتری با نوشیدن آب آلوده یا خوردن ماهی نپخته یا خوردن صدف‌ها وارد بدن می‌شود. در ایران بیشترین راه انتقال وبا، سبزی‌های آلوده‌است. سبزی‌هایی که در هنگام کاشته شدن با کود انسانی (پساب) تغذیه می‌شوند دارای بیشترین آلودگی هستند. وبا در طول تاریخ هفت بار همه‌گیری جهان‌گستر داشته‌است. در قرن نوزدهم چندین بار در اروپا همه‌گیر شد اما امروزه وبا بیشتر در کشورهای جهان سوم به علت وضعیت ناسالم و غیر بهداشتی آبهای آشامیدنی دیده می‌شود.وبا در آغاز بیماری مسری بخش‌هایی از شبه قاره هند در اطراف رود گنگبوده‌است. این بیماری از راه راه‌های بازرگانی (زمینی و دریایی) به روسیه و سپس به اروپای غربی و از اروپای غربی به آمریکای شمالی منتقل شد.
در صحیفه سجادیه دعای بیست و هفتم در قطعه دوازده به صراحت به ارتباط بین آب و وبا اشاره شده که این نشان دهنده آگاهی اعراب از ارتباط بین آب و وبا قرن‌ها پیش از اروپائیان می باشد
بیماری وبا برای نخستین بار به شکل علمی توسط پزشک پرتغالی، گارسیا ده اورتا در هندوستان در سال ۱۵۶۳ توصیف شد.
جان اسنو پزشک مخصوص ملکه انگلستان، ارتباط میان وبا و آشامیدن آب را در سال ۱۸۵۴ کشف کرد.
رابرت کخ پزشک آلمانی برای اولین بار در سال ۱۸۸۳ میلادی باکتری وبا را جداسازی کرد و شناسایی کرد. این باکتری، سی سال پیش از آن، بدست کالبدشناس ایتالیایی فیلیپ پاسینی جدا و شناسایی شده بود ولی نتایج کارهای وی ناشناخته بود. جان اسنو و رابرت کخ نتیجه آزمایش‌های پیشین پاسینی را نمی‌دانستند و برای این کشف سرشناس شدند.
داستايوفسكي در ” هميشه شوهر” به مثلث و مربع عشقي مي پردازد يا به شكلي ظريف در “نيه توچكا” از عشق دختران به يكديگر مي گويد البته مهم است اما نبوغ او تنها به خاطر طرح اين مسائل بديع در يك و نيم قرن پيش نيست. آن زمان در اروپا و البته در روسيه آخرين راه حل و همين طور شرافتمندانه ترين راه براي خلاصي از چنين ننگي دوئل بود.
پاول پاولوويچ شوي زني كه ولچانينف فاسق اوست و پس از مرگ همسر با خواندن نامه اي قديمي پي مي برد كه ليزا دختر بيمارش، دختر كسي نيست جز ولچانينف، بلافاصله پس از خاك سپاري زنش به پترزبورگ مي رود تا از حال دوست قديمي اش ولچانينف باخبر شود. مست مي كند و در ميانه گفت و گو به فاسق زنش مي گويد: زود باش مرا ببوس…
میگل آنخل آستوریاس (به اسپانیایی: Miguel Ángel Asturias) شاعر و نویسنده گواتمالائی است. وی به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان آمریکایی جنوبی شناخته می‌شود.میگل آنخل آستوریاس در ۱۸۹۹ در گواتمالاسیتی در خانوادهای بازرگان زاده شد. تحصیلات دانشگاه را در رشته حقوق انجام داد و به دریافت درجه دکترا نائل آمد. در ۱۹۲۴ به لندن و سپس به پاریس سفر کرد و در دانشگاه سوربون در رشته نژادشناسی به تحصیل ادامه داد و در ادیان قدیم امریکای مرکزی تخصص یافت.در ۱۹۳۰ در شهر مادرید کتاب افسانه‌های گواتمالا را انتشار داد و وطن خود را در خلال افسانه‌های کودکی به مردم شناساند. کتاب به محض انتشار یکی از آثار بدیع ادبیات جوان امریکای لاتین به شمار آمد و پل والری بر آن مقدمه نوشت. پس از آن در ۱۹۴۴ کتاب آقای رئیس جمهور را نوشت که شاهکار وی به شمار آمد و از انتشارش در گواتمالا جلوگیری شد. کتاب تصویری است زنده از حکومت استرادا کابررا، رئیس جمهوری که از ۱۸۹۸ تا ۱۹۲۰ با استبدادی بیرحمانه بر کشور گواتمالا فرمانروایی داشت. آستوریاس در این کتاب واقعیت زندگی را با سبکی شاعرانه می‌آمی‌زد و رفتار غیرانسانی دستگاه حکومت را با طبقه پایین اجتماع و بومیها و رذالت فرادستان و بیرحمی آنان را نسبت به ضعیفان و ستمدیدگان، و نیز آداب و سنن مردم گواتمالا را با بیانی جالب توجه و زیبا وصف میکند. کتاب آقای رئیس جمهور در۱۹۴۶ در مکزیک و سپس در آرژانتین و سرانجام در فرانسه به چاپ رسید و در ۱۹۵۲ جایزه ادبی بهترین رمان خارجی را دریافت کرد و از آن پس توجه جهانیان را به نویسنده اش معطوف داشت. داستان دیگر آستوریاس به نام مردان ذرت در ۱۹۴۹ منتشر شد. نویسنده در این داستان، افسانه‌های خیال انگیز کشورش را با زندگی روزمره دهقانان در تپه‌ها و کوهستانها می‌آمی‌زد. دهقانان که ذرت برایشان غذایی آسمانی و مقدس است، مورد غارت کسانی قرار می‌گیرند که به ذرت تنها از نظر غذایی عادی و قابل استثمار و پرسود می‌نگرند. سرانجام دهقانان برضد این مردم غارتگر شورش میکنند و درجنگل به وسیله جادوگران نابودشان می‌سازند. کتاب مردان ذرت سرشار از شعری شگفت انگیز و خارق العاده‌است و در عین حال وصفی صادقانه و رنگین از عادتها و اعتقادهای مردم گواتمالا، که از غنا و دلنشینی خاصی برخوردار است، آگاه می‌سازد. آستوریاس سالها سردبیری یکی از روزنامه‌های ادبی را برعهده داشت و در ۱۹۴۲ به نمایندگی مجلس شورا انتخاب شد و پس از آن ماموریت‌هایی سیاسی یافت. در این دوره مجموعه سه داستان به نام گردباد و پاپ سبز و چشمان دفن شدگان را منتشر کرد که هرسه از مهمترین آثار او به شمار می‌آید و در آنها عصیان دهقانان در برابر محتکران وصف شده‌است. آستوریاس در ۱۹۴۶ به سمت وابسته فرهنگی در سفارت بلژیک منصوب شد، سپس با همین سمت به آرژانتین و فرانسه رفت. در آرژانتین داستان تعطیلات گواتمالا را در ۱۹۵۶ نوشت. در ۱۹۶۱ داستان برکه گدا و در ۱۹۶۳ داستان زنی دورگه را انتشار داد که هردو از سنن و آداب و رسوم کشورش الهام گرفته‌است. در ۱۹۶۶ سفیر کشورش در پاریس شد و جایزه صلح لنین را دریافت کرد. آستوریاس چندین دیوان نیز منتشر کرده که به سبب خیال‌انگیزی و درخشندگی و بیان خاص، آثاری بسیار شگفت آور به شمار آمده، که دوشینه درخشان بهار، از آن جمله‌است. آستوریاس در ۱۹۶۷ به دریافت جایزه نوبل ادبیات نائل آمد و در ۱۹۶۸ در پاریس نمایشگاهی از «هنر قوم مایا» ترتیب داد، در ۱۹۷۰ از سفارت کناره گیری کرد و در همین سال به ریاست هیأت داوران در جشنواره کان برگزیده شد. داستان جیب بر خدانشناس را در ۱۹۷۰ انتشار داد. شیوه نگارش آستوریاس خاص خود اوست و می‌توان آن را «رئالیسم جادویی» نامید. ریشه خیال انگیزی در آثار آستوریاس در واقعیتهای روزانه کشورش جایگزین است. اعتقادهای آباء و اجدادی و خرافه پرستی، علاقه و ایمان به سحر و جادو از سوئی و فقر و بینوایی از سوی دیگر، در زمینه زیبایی طبیعت و سرسبزی منطقه استوایی با قلمی سحار و شاعرانه عرضه شده‌است. آخرین رمان آستوریاس پیش از مرگ به نام جمعه آلام Viernes de Dolores در ۱۹۷۲ در بوینس آیرس انتشار یافت.
سیمین دانشور (زاده ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ خورشیدی در شیراز – ۱۸ اسفند سال ۱۳۹۰ خورشیدی در تهران) نویسنده و مترجم ایرانی و همسر جلال آل‌احمد بود. وی نخستین زن ایرانی بود که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. مهمترین اثر او رمان سووشون است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است. سووشون از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران به شمار می‌رود. دانشور همچنین عضو و نخستین رییس کانون نویسندگان ایران بود.
دانشور در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در شیراز زاده شد. او فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت (مدیر هنرستان دخترانه و نقاش) بود. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را مدرسه انگلیسی مهرآیین انجام داد و در امتحان نهایی دیپلم شاگرد اول کل کشور شد. سپس برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت.
دانشور، پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۰ خوشیدی، آغاز به مقاله‌نویسی برای رادیو تهران و روزنامه ایران کرد. او از نام مستعار شیرازی بی‌نام استفاده می‌کرد.
در ۱۳۲۷ مجموعه داستان کوتاه آتش خاموش را منتشر کردکه نخستین مجموعه داستانی است که به قلم زنی ایرانی چاپ شده‌است. تشویق کننده دانشور در داستان‌نویسی فاطمه سیاح، استاد راهنمای وی، و صادق هدایت بودند. او در همین سال، در حالی که در اتوبوس از تهران راهی شیراز بود با جلال آل‌احمد نویسنده و روشنفکر ایرانی آشنا شدو دو سال بعد با او ازدواج کرد.
در ۱۳۲۸ با مدرک دکتری ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. عنوان رسالهٔ وی «علم‌الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم» بود (با راهنمایی سیاح و بدیع‌الزمان فروزانفر).
دانشور در ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد رفت و در آنجا دو سال در رشتهٔ زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. وی در این دانشگاه نزد والاس استنگر داستان‌نویسی و نزد فیل پریک نمایش‌نامه‌نویسی آموخت. در این مدت دو داستان کوتاه که دانشور که به زبان انگلیسی نوشته بود در ایالات متحده چاپ شد.
پس از برگشتن به ایران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهای زیبا به تدریس پرداخت تا این که در سال ۱۳۳۸ استاد دانشگاه تهران در رشتهٔ باستان‌شناسی و تاریخ هنر شد. اندکی پیش از مرگ آل‌احمد در ۱۳۴۸، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جملهٔ پرفروش‌ترین رمان‌های معاصر است. در ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. از سیمین دانشور همواره بعنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کم نظیر در ادبیات داستانی ایران نامبرده می‌شود. سیمین دانشور در هجدهم اسفندماه سال ۱۳۹۰ در خانه‌اش در تهران درگذشت.
